Klooster Esterwegen

Het landgoed Esterwegen was tot 1223 eigendom van de Graaf van Bentheim, die het schonk aan de orde van Sint Jan. De ridders van Sint Jan zouden hem daarvoor eeuwig blijven gedenken. Bovendien eiste hij dat zijn jagers tijdens de reigerjacht jaarljks van 8 september tot 11 november op kosten van het klooster werden ondergebracht.

Er werd onmiddellijk begonnen met de bouw van een klooster en een kloosterkapel, opgetrokken uit zware brokken graniet. Al in 1227 droeg bisschop Otto van Osnabrück het recht om de tienden in Esterwegen te innen, over aan de Johannieter Ridders. De volgende commandeurs (kloosterleiders) werden in documenten vermeld: ridder Johann in 1352, Heinrich von Sterneberg in 1484 en Heinrich von Warmelo in 1534.

De commanderij werd zeer welvarend door de veeteelt. In het midden van de 17e eeuw werd er voor de belasting een schatting van het landgoed gemaakt. Die beschreef als hoofdgebouw een vakwerkhuis van 95 meter lengte, een zomerhuis, bakhuis, brouwhuis, een grote schapenschuur van 35 meter lengte, een hooischuur, twee boomgaarden en een grote kloostertuin met in het midden een stenen waterput. Het graniet van deze put is later gebruikt voor het oorlogsmonument achter de huidige kerk.

De Commanderij bestond tot 1573, toen het werd verkocht aan Hermann von Hövel, die het landgoed verder beheerde. Vanaf dat moment raakte de kapel in verval en werd in 1709 herbouwd door Franz Ernst Baron von Scheffert. Het was een eenbeukig gebouw van ongeveer 21 bij 9 meter, dat stond op de plek van het koor van de parochiekerk van Sint Jan, die in 1897 nieuw werd gebouwd. Van de kapel zijn nog verschillende gegraveerde zandstenen platen over.

Het hoofdgebouw was tot 1837 in gebruik als landhuis. Toen bouwde de landeigenaar Ludwig von Exterde direct naast de oude kapel een nieuw huis, dat nu in gebruik is als restaurant „Zum alten Herrenhaus“.

Vertaling: S. van Genuchten